Vrijdagmiddag verhaaltje uit de praktijk

Laatste update 14 maart 2018 om 13:52

Vorige week plaatste ik een bericht op Facebook. De situatie was voor veel zorgverleners herkenbaar. In korte tijd kreeg ik bijna 60 reacties op mijn hulpvraag; ‘Wat zou jij doen?’
Sommigen zouden handelen, anderen absoluut niet, een derde groep kon pas beslissen als er meer informatie werd gegeven, weer anderen wenden zich tot Youtube of Google voor meer inspiratie.

De antwoorden op mijn vraag ‘wat zou jij doen?’ waren waarschijnlijk eenduidiger geweest als ik om advies had gevraagd bij deze situatie:
‘De remmen van jouw auto doen het niet zo goed.
Je gaat naar iemand die sinds een paar maanden voor zichzelf werkt als automonteur.
Hij weet niet zeker of hij de goede dingen doet, maar omdat je haast hebt wil hij je wel helpen
Vol goede moed rijd je na de reparatie de snelweg op…’

Deze casus lijkt heel anders, maar hij heeft grote overeenkomsten.
Iemand krijgt een hulpvraag. Zijn/haar keuze om wel of niet te handelen kan in beide situaties levens veranderen.

Terug naar mijn casus over de katheterzorg.

‘Het eerste zorgmoment is vanavond al’
Als zorgverlener ben je getraind om snel te reageren op hulpvragen, zeker als er zoals in mijn verhaal sprake is van tijddruk. Jouw JA lost het acute probleem van de opdrachtgever op. Het is maar de vraag of de cliënt er ook mee geholpen is.

Persoonlijk had ik niet direct ja gezegd op dit verzoek, ik leg je graag uit waarom.

‘Een katheter verzorgen’
Klinkt simpel. Maar wat staat er eigenlijk? Wat voor een katheter? Wat houdt verzorgen eigenlijk in? Welke handelingen moet je verrichten?
Er is maar een manier om erachter te komen wat de echte vraag is: Doorvragen en N.I.V.E.A. (Niet Invullen Voor Een Ander)

‘Of je die zorg ook wilt leveren’
Als iemand je deze vraag stelt wil dat niet zeggen dat je bevoegd bent om te handelen. Zorg dat je helder hebt wat de zorgvraag precies is. Is er een uitvoeringsverzoek nodig? En als je voor een organisatie werkt; is er een bevoegdheidsregeling van kracht?

‘Je bent verzorgende IG’
Ook al sta je als V-IG niet in het BIG-register, je kunt als zorgverlener wel te maken krijgen met handelingen die beschreven staan in de wet BIG.
De Wet BIG bevat regels voor de kwaliteit van de zorgverlening. De wet beschermt cliënten tegen ondeskundig en onzorgvuldig handelen door zorgverleners.
De wet BIG is dus op jou van toepassing.

‘Een handeling waarvan je ongeveer denkt te weten hoe hij moet worden uitgevoerd’
Ongeveer weten is niet genoeg. Je bent niet bekwaam in deze handeling en mag deze niet uitvoeren. Onbekwaam = ondeskundig. Als je ervoor kiest de handeling toch uit te voeren en er gaat iets mis, dan overtreed jij de wet. Er is sprake van verwijtbaar handelen en dat is strafbaar.
Als je de zorg wilt gaan leveren moet je zorgen dat je bekwaam wordt. Dit kun je o.a. doen door te oefenen, vakliteratuur te lezen, cursussen te volgen en jezelf te laten toetsen.
Let goed op als je zelf op internet op zoek gaat naar informatie, niet alle informatie op internet is bruikbaar. Gebruik alleen recente informatie van een betrouwbare bron. Als je materiaal uit het buitenland bekijkt moet je er rekening mee dat de richtlijnen per land kunnen verschillen.

‘Je bent Verzorgende–IG en werkt al een poosje als zzp-er’
Als verzorgende-IG val je onder de wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg, oftewel de WKKGZ. Een wet die het voor cliënten eenvoudiger maakt om een klacht tegen hun zorgverlener in te dienen.

Als zzp-er word jij door de wet gezien als een zorginstelling. Zorginstellingen zijn verplicht om een klachten- en geschillenregeling te hebben. Dat geldt dus ook voor jou.
In dit geval kan de cliënt of zijn vertegenwoordiger bijvoorbeeld een klacht indienen omdat jij niet bekwaam bent om te handelen.
Hoe goed jouw bedoelingen ook zijn, de cliënt bepaalt wanneer hij/zij een klacht indient. Hoe heb jij dat geregeld? Welke afwegingen heb je daarin gemaakt? Kies je voor een klachtenregeling met een eigen risico of niet?

Ik werd heel blij van het aantal reacties waarin het gebruik van het protocol werd genoemd. Protocollen helpen ons om steeds dezelfde, gestandaardiseerde zorg te verlenen. Toch zit ook daar nog een aandachtspuntje, want er zijn verschillende protocollen in omloop. Welk protocol ga jij gebruiken…?
Staat er in het zorgplan van de cliënt welk protocol je moet volgen? Wat doe je als je niet over de protocollen van jouw cliënt/opdrachtgever kunt beschikken? Kun je terugvallen op jouw eigen protocollenbestand? Wat heb je daarover vastgelegd in jouw algemene voorwaarden?

Het leek een simpele vraag, maar werd een heel verhaal. Als zorgverlener moet je zorgen dat je op de hoogte bent van de (veranderende) wet- en regelgeving op jouw vakgebied. Zo zorg je niet alleen goed voor een ander, maar ook voor jezelf.

Ik lees graag in de reacties of jullie dit blog interessant vonden…

Deel dit bericht via:

SoloPartners

SoloPartners is dé brancheorganisatie voor zzp’ers in de zorg. Wij volgen de ontwikkelingen in de zorg en verspreiden actuele en begrijpelijke voorlichting en informatie aan onze leden en niet-leden. Het streven is om dé bron van informatie te zijn voor de zelfstandige zorgprofessional. Als lid van SoloPartners ondersteunen wij de zzp’er in de zorg in het voldoen aan wet- en regelgeving. Wil je weten hoe, lees dan verder.

Word direct lid Meer info

Sluit je aan bij meer dan 40.000 leden

Basispakket

75,-
per jaar
  • Erkende klachtenregeling
  • Certificaat
  • Gratis klachtenafhandeling
Kies dit pakket

Kwaliteitspakket

160,-
per jaar
  • Erkende klachtenregeling
  • Jaarlijks gratis VOG
  • Modelovereenkomsten
Kies dit pakket