Het zorgsysteem sterft

Laatste update 19 juni 2023 om 10:56

Marieke deelt haar verhaal naar het zzp’erschap en neemt ons mee in haar leerproces. Van zorgprofessional naar ook ondernemer is niet zo gemakkelijk zeker niet met dit zorgstelsel, vertelt Marieke ons.  

Als zorgprofessional in loondienst

Tijdens een bezuinigingsronde binnen de GGZ in 2014 ontslagen, terwijl ze zwanger was. 3 jaar thuisgezeten, wat goed uitkwam na de geboorte van haar kind. Na 3 jaar was er nog steeds geen weg terug binnen de GGZ, dus ging ze in loondienst binnen de ouderenzorg.

Het zorgsysteem is aan het sterven

Op een moment ging Marieke richting de kamer van cliënt X. ‘In mijn ooghoek zag ik dat ik richting een huilende vrouw liep’, vertelt Marieke. Marieke was bang om de vrouw aan te spreken want ze had geen tijd voor een gesprek als deze vrouw daar behoefte aan had. Dat ze hier zo weinig ruimte zou hebben voor de behoeftes van de mensen had Marieke niet verwacht. ‘Het is absurd dat door de regels van zorgverzekeraars de instellingen een beleid moeten voeren waarin menselijke aandacht bijna niet meer mogelijk is. Dit zegt mij dat het systeem stervende is. Het vak geeft mij voldoening door hulp en aandacht te bieden aan de cliënt en dit wordt je bijna onmogelijk gemaakt in de zorg. Dat heb ik in loondienst wel zo ervaren en zie nog steeds bij mijn collega’s in loondienst dat zij hier aan onderdoor gaan.’ 

Huilend door de gangen in de ouderenzorg

De druk was daar dermate hoog dat ze na een paar maanden dacht ‘Dit hou ik niet vol’. Ze liep  soms huilend door de gangen van de instelling waar ze werkzaam was omdat er teveel mensen aandacht nodig hadden en zij geen tijd had deze te geven. Ze maakte de keuze om binnen een thuiszorg team te gaan werken, waar de sfeer relaxter was en de druk iets lager. Maar wanneer er iets gebeurde, een cliënt bijvoorbeeld of liep de planning uit, dan liep je meteen achter en was iedereen aan het mopperen. Dit was het dus ook niet voor Marieke. Ze koos uiteindelijk voor zichzelf, haar gezondheid en haar gezin. Ze startte als zzp’er in de zorg om zo de regie terug te pakken. Niemand die haar ging vertellen hoe zij haar zorg moest verlenen of wanneer, ze pakte zelf de regie hoe je cliënten hulp biedt. 

Moeilijke start als zzp’er

Het was niet gemakkelijk om te starten ervaarde Marieke. Ze merkt op dat ze echt nog startte als zorgprofessional en niet als zelfstandig ondernemer in de zorg. De kennis en ervaring van het ondernemerschap had ze nog niet. Toen ze onze website vond was ze blij verrast. ‘Had ik jullie website maar eerder gevonden’.  Marieke is wel een tijdje bezig geweest om antwoord te kunnen geven op vragen zoals: Wat moet je doen als ondernemer? Wat past bij mij als ondernemer? Dergelijke antwoorden vond ik onderweg en nu na 5,5 jaar als zzp’er in de zorg leer ik nog steeds. 

Lastig om altijd zakelijk te zijn

Marieke vertelt aan de telefoon dat ze van elke opdracht kan leren zeker het zakelijke gedeelte. ‘Ik maakte mee dat ik tijdens een overdracht in een verzorgingstehuis erachter kwam dat ik met twee andere zzp’ers in de zorg kwam te staan en geen van ons in het systeem kon. Toen ik vroeg wat ik moest doen indien er brand uitbrak gaf de vaste medewerker aan dat we aan onszelf moesten denken. Bizar natuurlijk, dergelijke afspraken over in een systeem kunnen of calamiteiten bespreek ik nu op voorhand. Nooit meer wil ik in die situatie komen dat ik bij een nieuwe opdracht start en zakelijk weet dat ik tijdens die dag niet de verantwoordelijkheid kan dragen voor de veiligheid omdat er bepaalde vereisten niet zijn.’ Ze vindt dan ook dat de focus van het zorgsysteem niet klopt. ‘Het is zo zakelijk en de focus op het holistische verliezen we’, deelt Marieke stellig.

Tijd voor een nieuw zorgsysteem

‘Het huidige zorgstelsel is langzaam aan het sterven, het is ook tijd voor een nieuw systeem. Als mensen worden we steeds ouder en de tijd die we ouder worden hebben we meer en meer chronische ziekten. Het zorgsysteem wordt daarmee te duur. Daarnaast is de zorg meer en meer gericht op het indekken van veiligheid. Doormiddel van afvinklijstjes en kwaliteitseisen. Zorgverleners krijgen steeds minder ruimte om te werken vanuit het hart, het menselijke aandacht en zorgaspect. 

Verkeerde focus

De zorg is teveel gericht op het oplossen van een probleem met vooral medicatie en verpleegkundige handelingen. Minder geld voor aandacht en verzorging, te weinig als je het mij vraagt. De mentale zorg door tijd voor de mens, echte aandacht om zo het geheel aan te pakken is zo belangrijk. 

Er is  bijvoorbeeld geen waakzorg meer in de thuissituatie. Sterven betekent het loslaten, als ik aan het bed zit is dat waarbij ik de mensen ondersteun, hun leven los te laten van alles wat ze ooit kenden in hun leven. 

Laat het los

Sterven van de zorg is hetzelfde, er is een loslaat-proces gaande, waarbij het systeem steeds meer en meer verliest van wat het ooit kende. Mijn taak als stervensbegeleider/ zorgverlener is eigenlijk zoals in de palliatieve zorg. Niet meer fiksen of beter maken, maar de kwaliteit van zorg hooghouden door comfort te bieden, en het sterfproces te laten voltrekken.

Nu hebben we wel een zorgsysteem nodig, een waar de menselijkheid weer de boventoon voert,  waar holistisch gekeken wordt, waar duurzaamheid een thema is en de kosten ook nog voor allen te behappen zijn. Dit is de uitdaging van het moment’, eindigt Marieke sterk haar pleidooi.  

Marieke blogt!

Marieke maakt in haar werk veel mee en blogt hier zelf over op haar website www.mariekeeebes.com. we zouden het leuk vinden als jullie hier ook een kijkje nemen.