Jolanda verzorgt haar cliënten met liefde

Laatste update 24 januari 2023 om 09:01

Toen Jolanda in de positie werd gezet waarin zij als helpende alleen nog maar in de ochtenden en avonden moest werken, heeft ze de zorg verlaten. Het was voor haar niet mogelijk om de balans tussen werk en privé te vinden, ze ontsnapte ternauwernood aan een depressie. Ze ging in 3 jaar tijd van baantje naar baantje, totdat haar moeder plots zorg nodig had. Samen met haar zus zorgde ze voor haar moeder en ze merkte dat haar zorghart toch weer een sprongetje maakte.

Om te voorkomen dat ze weer in een verstikkende situatie terecht zou komen, koos ze voor het ondernemerschap. Ze werd zzp’er in de zorg. Sinds ze die keuze heeft gemaakt geniet ze weer met volle teugen van haar cliënten. Ze ziet de blijdschap in hun ogen wanneer ze binnen komt lopen. ‘Mijn geheim, cliënten persoonlijke aandacht geven. Ik luister naar ze terwijl ik voor ze zorg. Zo voelt het alsof ik alle tijd voor ze maak, wat niet persé zo is. Maar als ik vind dat er wel meer tijd nodig is, dan maak ik meer tijd’, zegt Jolanda.

Menselijke zorg

‘Dagelijks zie ik bewoners of cliënten wegkwijnen in verzorgingstehuizen. Het doet me goed om deze mensen een lach te bezorgen. Dat is ook de reden dat cliënten me graag zien terugkomen. Inmiddels heeft Jolanda veel ervaring in de zorg en krijgt ze als zzp’er een route of afdeling toegewezen tijdens een dienst. Ze bepaalt zelf de volgorde van de route en doet dit op zo’n manier dat ze voor iedere client voldoende persoonlijke aandacht heeft. Als het ooit uitloopt krijg ik zelden commentaar, ze weten dat dit altijd een menselijke reden heeft. Communicatie is daarin van belang, luisteren en gehoord worden.’

Jolanda is van mening dat er teveel medewerkers in loondienst het gevoel hebben ‘lopende band werk’ te doen. Zij is van mening dat ze de hulpbehoevende te kort doen. ‘Ze praten amper tegen de mensen die ze aan het verzorgen zijn en maken dus niet echt contact. Ik ben blij dat ik als zzp’er zelf de regie kan nemen in de tijd die ik spendeer aan zorg verlenen’, vertelt Jolanda.

Aanpakker

Jolanda deelt een verhaal wat haar bij is gebleven waaruit blijkt dat zij als zzp’er het verschil maakt. ‘Op een afdeling was er een man met een hoofdwond, hij vroeg het team om zijn haar te wassen. Hij had last van jeuk, logisch met zo’n wond. Niemand nam initiatief om deze man te helpen, dus heb ik deze man mijn hulp aangeboden. Jolanda noemt zichzelf echt een aanpakker.

Kletsnatte kleren

Voorzichtig heb ik de heer in de stoel in de douche gezet en zijn verband van het hoofd verwijderd. Ik was zo geconcentreerd en gefocust bezig om het juiste te doen, dat ik zelf kletsnat werd in de douche. Mijn uniform, broek en schoenen waren doorweekt. Maar zijn haren waren lekker gewassen én de jeuk was minder. Mijn natte kleren heb ik verwisseld door kledingstukken van cliënten. Dat ik hun kleren droeg vonden de bewoners leuk. Het zorgde voor nog meer persoonlijk contact en een grote glimlach op hun gezicht.

Miscommunicatie met het team

De wondverpleegkundige kwam later naar me toe en vertelde dat het niet heel handig was geweest dat ik deze man had geholpen. Dit was gek, ze was er ten slotte bij toen de meneer naar het team was en ze greep niet in. Om dan naderhand mij te vertellen dat zij hier een rol in had moeten spelen vind ik raar. Ik heb haar uitgelegd dat ik in nood aan de bel had getrokken, wetende dat ze in de buurt was. Uiteindelijk was daarmee de kous af, maar het was geen fijne situatie. Gelukkig kon ik het loslaten, ik vond het veel belangrijker dat de heer verlost was van de jeuk aan zijn hoofd.

Tijdens een latere dienst op die afdeling kwam de heer in kwestie met een grote bos bloemen aanzetten. Hij was me zo dankbaar.’ Dat vond Jolanda erg lief, maar niet nodig. ‘Dat mensen zo blij met mij zijn als zorgverlener geeft me de voldoening die ik nodig heb’, zegt Jolanda.