Zzp’er gaat zelf bemiddelen voor collega’s

Laatste update 30 maart 2020 om 12:10

In de markt van zzp’ers zijn veel verschillende bemiddelaars actief. In de schaduw van de bekende commerciële partijen zien we ook steeds meer kleinere bemiddelaars. Vaak zijn dat zzp’ers die zelf zijn gaan bemiddelen. In dit blog vertellen twee ervaringsdeskundigen over hun ervaringen.

IC-verpleegkundige Peter Raus is er daar een van. Hij bemiddelt met zijn bedrijf X-Medic (samen met vennoot Rob Zeegers) voor zo’n 150 intensive care-collega’s in de ziekenhuiszorg. Corina Blankenstijn is ook bemiddelaar en doet dat in de thuis- en verpleeghuiszorg voor zo’n 100 collega’s, onder de naam ZOSz (samen met Marianne Veth).

Wat deed jullie besluiten om te gaan bemiddelen?

Peter: “Bij mij is het eigenlijk spontaan ontstaan toen ik enkele jaren geleden werd gevraagd om een Thorax-IC op te starten voor Medisch Spectrum Twente. Dat deed ik aanvankelijk op basis van detachering en later in vaste dienst. Maar hier is wel het idee ontstaan om het anders te gaan doen. Ik wilde zelf kunnen bepalen wanneer, hoe lang en hoeveel uren ik wilde werken. Dus heb ik met een paar collega’s een maatschap opgericht, een soort interim-agentschap, waarmee we dit soort klussen voortaan konden realiseren. Toen merkte ik dat ik het leuk vond om te bemiddelen, om mijn enthousiasme voor zelfstandig ondernemerschap met collega’s te kunnen delen. Dus daar ben ik toen mee doorgegaan onder de naam X-Medic.”

Ook Corina startte met bemiddelen door een adviesklus: “Bij Internos kampten ze met een personeelstekort. Daarom vroegen ze me of ik nog zzp’ers kende die daar wilden werken. Zo ben ik in het wereldje gerold, samen met mijn collega Marianne Veth. En de grap is: dankzij dat netwerk rollen we nog steeds van de ene klus in de volgende. Het is pure mond-tot-mond reclame; we hoeven nooit echt te werven.”

Wat doen jullie anders dan de bekende commerciële partijen?

Corina: “Hoewel ik nu fulltime bemiddel, stond ik lange tijd zelf op de werkvloer. Inhoudelijk kan ik dus een hele goede inschatting maken van wat er wordt gevraagd. En veel klanten kennen me persoonlijk, omdat ik ooit zelf voor ze heb gewerkt. Dat schept een band en maakt het makkelijker om te bellen als ze mensen zoeken.” Peter vult aan: “Bovendien ken ik veel zzp’ers ook persoonlijk, want ik doe zelf vaak de selectie. Daarbij kijk ik niet alleen de geregistreerde kwaliteit, zoals de BIG-registratie, diploma’s en ervaring, maar ook naar de persoon. Daarnaast bemiddel ik voor mensen die mij via via, door bekenden, worden aanbevolen. Ik weet dus precies wat voor vlees we in de kuip hebben.”

Ook benadrukken Corina en Peter dat ze volledig transparant werken. Corina: “Zzp’ers betalen bij ons geen bemiddelingsfee, maar een vast servicebedrag per week, ongeacht het aantal diensten. Dat is gewoon eerlijker.” Peter doet dat anders: bij hem betalen de inhurende ziekenhuizen voor zijn bemiddeling. Daarnaast is volgens Peter flexibiliteit ook belangrijk: “Zo vinden we het bijvoorbeeld prima als collega’s via verschillende agentschappen werken. Het gaat allemaal om vertrouwen en een gedeelde passie voor het vak. Níet om de verdiensten.”

Wat moet je kunnen als bemiddelaar?

“Dat zit in je of niet”, stelt Peter. “Het is toch een soort aanleg voor ondernemerschap: kansen zien en pakken.” Corina is het daarmee eens: “Al zijn een gezonde dosis mensenkennis en de gedrevenheid om iets voor een ander te willen betekenen ook belangrijk. Zie ons maar als ambassadeurs voor zelfstandigen. We weten uit eigen ervaring hoe fijn het is om als zzp’er zélf te kunnen bepalen waar en wanneer je werkt. Dat schept een band met andere zelfstandigen en het stimuleert collega’s om ook voor zichzelf te beginnen. Ik hoop dan ook van harte dat wij er als bemiddelaars aan kunnen bijdragen dat ervaren professionals voor de zorg behouden blijven.”

Waar lopen jullie als bemiddelaar zoal tegenaan?

“Er is nog steeds veel onduidelijkheid over de status van zzp’ers in de zorg”, legt Peter uit. “Ondanks dat het aantal zelfstandige zorgprofessionals hard groeit, zijn er nog nauwelijks goede voorzieningen. De Kamer van Koophandel heeft bijvoorbeeld geen ‘eigen’ code voor zzp’ers in de zorg. Maar ook de regering heeft nog geen besluit genomen over de VAR (Verklaring Arbeidsrelatie). En dan heb ik het nog niet eens over al het gedoe rond de btw-plicht… Wat dat betreft loopt de zorg echt achter op de ontwikkelingen en blijven we als zzp’ers in een soort vacuüm hangen. Werkgevers zijn daar huiverig voor. Die kiezen liever voor zekerheid, want er staat vaak veel op het spel.”

Hoe kijken jullie naar de toekomst van jullie vak?

Peter: “Ik voorzie dat de flexibele schil in de zorg alleen maar blijft groeien. Veel andere sectoren werken al heel lang volgens het principe van vraag en aanbod. De zorgsector kan daar nog enorme stappen in zetten.” Corina vult aan: “Wij moesten nog wennen aan het idee van zelf de regie voeren. Maar voor jongere generaties is dat al veel meer gemeengoed. Die kiezen voor kwaliteit van leven en zijn niet bang voor een beetje afwisseling. En geef ze eens ongelijk: als je tot dik in je zestigste moet blijven werken, kun je er maar beter voor zorgen dat je werk een beetje leuk blijft!”